Kees Mollema
[75, Zoutkamp]
‘Na mijn pensioen gaan we terug naar Zoutkamp.’ Dat heeft hij altijd gezegd. Vijfentwintig jaar woonde Kees met zijn vrouw en drie zonen op Goeree Overflakkee. Tien jaar geleden zijn ze weer in Zoutkamp komen wonen. ‘We horen er nog gewoon bij. In Stellendam was het goed hoor, maar op het eiland bleven we altijd overkanters.’
Op zijn vijftiende werkte Kees al in de visserij en op zijn negentiende werd hij eigen baas op ZK11. Door de afsluiting van de Lauwerszee in 1969 ging de hele visserij weg uit Zoutkamp. In 1973 is de visafslag op Lauwersoog begonnen. Samen met Heine Lindemuller heb ik toen de verwerking op poten gezet. ‘Gelukkig kreeg ik werk bij de Directie Visserij. Eigenlijk was dat schipperen tussen de vissers en het ministerie. Die baan werd overbodig door de invoering van de quotering. Toen moest ik wat he, werkeloos zijn wil je niet. Bij de Algemene Inspectiedienst of bij Heiploeg in de garnalenschuur zag ik niet zitten.’ Kees kon aan de slag bij het Productschap Vis in Stellendam. ‘We moesten verhuizen.’
‘Door de afsluiting van de zee was het in de hele omgeving een grote stinkzooi. Al dat slijk met schelpjes en zo, dat ging natuurlijk rotten. Het heeft hier wel een paar jaar gestonken. Zoutkamp was echt een dood gat geworden. De huizen raakten in verval en er werd veel gesloopt. Sommige huisjes werden verplaatst naar het museum in Enkhuizen en hier zaten we dan met de lege gaten. Er is zeker twintig jaar niks aan gedaan.’ Inmiddels is Zoutkamp weer een levendig dorp geworden. Sommige huisjes zijn zelfs weer teruggehaald uit Enkhuizen. Steen voor steen zijn ze weer opgebouwd door vrijwilligers. De garnalenkotters in de haven hebben plaatsgemaakt voor plezierbootjes.’ Ik had niet gedacht dat dit gebied zo mooi en florissant zou worden.’ Kees geeft nu als vrijwilliger rondleidingen in het visserijmuseum.
Een zoon van Kees is in de visserij gegaan. ‘Vroeger zag je hier overal kinderen in bootjes op het water. Ze werden toen al spelend visser. Nu de omstandigheden in de visserij zo moeilijk zijn, is dat niet meer vanzelfsprekend.’
‘Het huis waar we vroeger woonden in Zoutkamp staat er nog. Het is mooi opgeknapt. We zouden er nu graag weer willen wonen. Toen we naar Stellendam verhuisden heb ik het anker dat in de tuin lag verkocht. In Stellendam heb ik weer een mooi anker gekocht voor in ons rotstuintje. Wel een beetje kleiner,’ lacht hij. Nu hij twee hoog in een seniorenappartement woont is er alleen nog het getatoeëerde anker op zijn arm. Kees blijft altijd een visser. ‘Elke morgen kijk ik op de Marine Traffic-app waar de vissers zijn. En dan herken ik de goeie stekjes van vroeger.’